Rola rodziców w terapii

„Zdarza się, że dopiero w gabinecie logopedy rodzic pierwszy raz dostrzega błędną mowę dziecka i dowiaduje się o istocie i wadze problemu. Rola rodzica w terapii jest bardzo istotna, ponieważ:”

• małe dziecko w obecności rodzica czuje się bezpiecznie na zajęciach
• rodzic znając swoje dziecko potrafi motywować je do pracy
• gabinet logopedy to miejsce diagnozy, pierwszych ćwiczeń i wskazówek. Najważniejsza część terapii to praca rodzica z dzieckiem w domu
• rodzic mogąc patrzeć na działania logopedy oraz doświadczać pierwszych sukcesów razem z dzieckiem, nabiera większej motywacji do ćwiczeń w domu
• bez aktywnego udziału rodzica praca z dzieckiem jest powolniejsza i mniej efektywna. Na rezultaty terapii czekamy zbyt długo, co często powoduje zniecierpliwienie dziecka oraz brak wiary we własne możliwości. Wzbogacenie terapii o codzienne ćwiczenia w domu pozwala na wydatne zwiększenie czasu przeznaczonego na ćwiczenia.”

„Dysleksja – informator dla rodziców i specjalistów”

Skuteczność i powodzenie terapii logopedycznej zależy w dużej mierze od kontynuowania ćwiczeń w domu.

KILKA RAD, JAK UNIKNĄĆ WAD!

Co powinno Cię zaniepokoić ?

· brak mowy

· wymowa międzyzębowa (wysuwanie języka za zęby w czasie mówienia)

· jąkanie

· bełkotliwa i niezrozumiała mowa

· mowa bezdźwięczna (np. bułka-półka, koza-kosa, bąk-pąk, kura-góra, noże- nosze, zamiana głosek dźwięcznych na bezdźwięczne)

· nieprawidłowy zgryz (wskazana kontrola u ortodonty)

· obniżona ostrość słuchu (dobrze byłoby skorzystać z pomocy laryngologa)

· nieprawidłowa budowa języka (zbyt „gruby” język, mała ruchliwość języka).

Profilaktyka logopedyczna:

· klaskanie językiem (naśladowanie odgłosu konia uderzającego kopytami o bruk)

· cmokanie

· picie przez słomkę

· gryzienie twardej marchewki czy twardego jabłka.

Gimnastyka języka i przykłady prostych ćwiczeń:

· dotykanie czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie przy zamkniętych, a następnie otwartych ustach

· zlizywanie czubkiem języka z podniebienia, np. kawałka chrupki lub gumy rozpuszczalnej

· ssanie czubkiem języka na podniebieniu małego pudrowego cukierka, musującej witaminy C, Vibovitu

· naśladowanie mlaskania

· śpiewanie znanych melodii na sylabach:la, lo, le, lu, ly (ważna jest pionizacja języka, która jest wstępem do wymowy głoski „r”).

Ćwiczenia warg

· wysuwanie zaokrąglonych warg do przodu w kształcie ryjka świnki

· wydawanie odgłosów zwierząt:

· krowy – mu,mu, kukułki – kuku, kuku, sowy – hu,hu,

· psa – hau,hau, rybki – plum, plum, pukania – puku,puku,

· uderzania – buch,buch, chodzenia – tupu,tupu.

· wysuwanie warg do przodu, a następnie naprzemienne ich otwieranie i zamykanie

· naśladowanie pyszczka rybki

· gra na trąbce z szerokim ustnikiem, flecie, harmonijce ustnej.

Jeżeli twoje dziecko mówi mało, niechętnie lub nie odzywa się prawie wcale.

· 1. Postaraj się poświęcić więcej czasu rozmowom z twoim dzieckiem.

· 2. Nigdy przy dziecku nie omawiajcie tego, że rozczarowuje was ono swym brakiem sukcesów w opanowywaniu mowy. Zasmucone krytyką, będzie się starało nie dostarczać wam dowodów, że mówi źle. Będzie mówiło mało, przez co ograniczy okazję do treningu i opóźni swój rozwój językowy.

· 3. Pamiętaj, że dziecko ma prawo do błędu językowego, opanowuje ono zasady budowy gramatycznej powoli.

· 4. Często, ale natarczywie powtarzajcie to, co dziecko mówi, zamieniając jego krótkie, niepełne czy niepoprawne zdania na zdania równie proste, ale pełne, poprawne.

· 5. Kiedy dziecko wypowie jakieś zdanie postarajcie się, rozszerzyć jego wypowiedź, dodając jakieś słowa.

· 6. Komentujcie czynności wykonywane w obecności dziecka. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom, pracom domowym.

· 7. Mówcie z dzieckiem bez pośpiechu, nie budujcie długich zdań, nie używajcie wyrazów trudnych.

· 8. Kiedy mówicie do dziecka, które ma jeszcze trudności z rozumieniem mowy starajcie się utrzymywać z nim kontakt spojrzeń. Łatwiej mu zrozumieć to, co usłyszy, a nawet „odczyta” z ust.

· 9. Do zabaw językowych wybierajcie właściwą porę.

· 10. Rysujcie wraz z dzieckiem, mogą to być proste obrazki, towarzyszyć temu powinien wasz komentarz:”…teraz rysujemy dom, tu narysujemy okno, a tu będzie komin…”.

· 11. Recytujcie razem z dzieckiem proste wierszyki, mówcie dziecięce wyliczanki, słuchajcie razem jego ulubionych bajek (nawet wielokrotnie).

· 12. Oglądajcie obrazki i opisujcie je. Wykorzystujcie do tego każdą okazję.

· 13. Śpiewajcie z dzieckiem. Jest to ćwiczenie językowe, rytmiczne, a zarazem terapeutyczne. Wasze dziecko nie powinno być przeciążone żądaniem, by mówiło ładniej, więcej. Niech z waszego języka znikną słowa: „Powtórz ładniej”, „Powiedz lepiej”. Wychowanie językowe to nie tresura. Pamiętajcie! Telewizja jest wrogiem komunikacji w rodzinie. Dzieci, które zbyt długo i często oglądają program telewizyjny przestają przejawiać chęć porozumiewania się, przyzwyczajają się do tego, że można być biernym, nie trzeba odpowiadać, a jak się chce, to można nawet nie słuchać, gdy ktoś do nas mówi.

Opracowano na podstawie: J. Wójtowiczowa „O wychowaniu językowym”